Zasadniczo lepiej jest zapytać daną osobę, jak chce się do niej zwracać, czy to przeszłość czy teraźniejszość.

To powiedziawszy, z mojego doświadczenia wynika, że ​​jest to powszechne i zwykle doceniane, gdy użyj ich obecnych zaimków. Wiele osób transpłciowych myśli o sobie w tych kategoriach, ponieważ wiedzieli, że chcą się zmienić i zidentyfikować na długo przed tym, zanim byli gotowi do wyjścia.

Jeśli chodzi o przywołanie przeszłości, to jest to kwestia osobistych preferencji. Niektórzy ludzie czują się z tym bardzo nieswojo, a niektórzy czują się po prostu w porządku, jak prawie każdy, kto miał trudną lub kłopotliwą przeszłość.

W obu przypadkach indywidualne wyniki będą się różnić, więc po prostu porozmawiaj ze swoim przyjacielem, jakby był twoim przyjacielem, i zapytaj, po prostu traktuj to delikatnie.

Jeśli to dobry przyjaciel, zapytaj. Twój przyjaciel ci powie. Nie będzie to niezręczne, chyba że tak zrobisz. Większość osób transpłciowych jasno określi swoje preferencje.

Po prostu bądź przygotowany na emocjonalny zrzut. Nawet w bardziej akceptujących społeczeństwach życie kogoś, kto jest TG, jest trudne, ponieważ często ma on do czynienia z wieloma problemami i bardzo trudnymi historiami.

Twój przyjaciel może chcieć powiedzieć ci niewiele, dużo lub nic. Ponieważ masz zamiar rozmawiać bezpośrednio z tą osobą, jedynym zaimkiem, którego będziesz używał, jest „ty”, więc to może nie pojawić się przez jakiś czas. Możesz obserwować, czego używają znajomi twojego przyjaciela, używając zaimków w trzeciej osobie, i czerpać z tego wskazówkę.

To, czy twój przyjaciel chce porozmawiać o życiu przed wyjściem, zależy od twojego przyjaciela. Możesz delikatnie sondować, wspominając dobry czas w przeszłości, używając „Hej, pamiętaj, kiedy my…” i zobaczyć, jak zareaguje twój przyjaciel. Następnie zapytaj „Hej, czy czujesz się niekomfortowo, kiedy mówię o…?”

Nawet jeśli twój przyjaciel może wydawać się „wyluzowany”, jak to określasz, to trudny czas i po prostu bycie tam przyjaciel prawdopodobnie pomoże bardziej, niż myślisz.

Większość osób transpłciowych woli, abyś używał ich obecnych zaimków nawet podczas omawiania swojej przeszłości. Jeśli nie znasz czyichś życzeń i nie możesz się tego dowiedzieć, jest to dobra opcja domyślna.

Ważny wyjątek: nigdy nie wyrzucaj osoby transpłciowej bez jej zgody. Może to uczynić ich celem przemocy i dyskryminacji. Zwykle jest to tym bardziej powód, aby trzymać się ich obecnych zaimków, ale czasami pojawiają się sytuacje, w których lepiej jest użyć ich starych zaimków.

Jako przykład tego, jak to może się skomplikować, jeden z moich przyjaciół („Bob”) jest transseksualistą (FtM). Wkrótce po tym, jak zdecydował się na zmianę, podjął pracę w konserwatywnym miejscu pracy. Wszystkie jego akademickie transkrypcje itp. Wciąż były na jego stare nazwisko, które jest rozpoznawalnie kobiece, i nie chciał, aby jego pracodawca wiedział, że jest transpłciowy - więc w pracy musiał prezentować się jako kobieta i nosić stare imię („Kate” ).

Większość osób transpłciowych nie przeszkadza rozmawiać o swojej przeszłej przed przejściem, o ile nie wyjdzie z tego. Jeśli jesteście przyjaciółmi od lat, nie musicie wymazywać tego wszystkiego z historii! Niektórzy ludzie mogą mieć konkretne rzeczy, o których nie chcą rozmawiać, zwłaszcza jeśli mieli złe doświadczenia, ale nie jest to ogólna zasada.

W tym przypadku, ponieważ jest twoim przyjacielem, jest absolutnie w porządku zapytać „jak mam rozwiązać te problemy?” i prawdopodobnie doceni to, że starałeś się poznać jego preferencje.

Weźmy konkretny przykład. Możesz mi powiedzieć coś o swojej przyjaciółce, na przykład „w wieku dwunastu lat był kapitanem drużyny siatkarskiej dziewcząt” lub „w wieku dwunastu lat była kapitanem drużyny siatkarskiej dziewcząt”.

Po pierwsze, czy w ogóle powinieneś to powiedzieć? Zależy od twojego przyjaciela, musisz go zapytać . Czy jest w porządku, kiedy opowiadasz o przeszłości w kobiecym ciele, czy też chce o tym wszystkim zapomnieć? Różni ludzie zobaczą to inaczej.

Po drugie, czy powinieneś użyć „on” czy „ona”? Chociaż pierwszy wariant brzmi dziwnie, myślę, że „on” ma rację. W wieku dwunastu lat był „on”, chociaż nikt o tym wtedy nie wiedział. Ktoś, kto był bardziej zaangażowany w tę osobę w tamtym czasie , mógłby powiedzieć „ona”, na przykład „Byłam członkiem drużyny siatkarskiej dziewcząt, a ona była kapitanem”, całkowicie do przyjęcia jeśli silny> twój przyjaciel w ogóle czuje się dobrze z tą przeszłością.

PS. Nie modyfikuj ani nie pomijaj szczegółów. W przykładzie drużyny netballowej możesz albo powiedzieć mi, że był kapitanem drużyny netballowej dziewcząt, albo nic nie mówić. W przeciwnym razie zaczynasz od półprawd i kontynuujesz kłamstwa. Nie ma nic złego w byciu transpłciowym, nie ma potrzeby tego ukrywać, chyba że ta osoba w ogóle nie chce opowiadać o swojej przeszłości. Powiedz prawdę lub nic nie mów, ale nie wprowadzaj w błąd. A wprowadzanie w błąd przez celowe pomijanie szczegółów jest kłamstwem.